انواع و درمان آرتروز
آرتروز یک وضعیت پیشرونده با چهار مرحله است که مرحله چهارم خطرناکترین مرحله آن محسوب میشود. مرحله اول نشاندهنده مشکلات اولیه در مفصل است، در حالی که مرحله چهارم نشاندهنده شدت و وخامت آرتروز است که نیازمند رسیدگی فوری است. البته همه افراد مبتلا به آرتروز به مرحله چهارم نمیرسند و این بیماری معمولاً پیش از رسیدن به این مرحله تثبیت میشود. در ادامه به بررسی انواع و درمان آرتروز خواهیم پرداخت. افراد مبتلا به استئوآرتریت شدید، ممکن است دچار از دست دادن کامل یا جزئی غضروف در یک یا چند مفصل شوند.
اصطکاک استخوان به استخوان میتواند علائم شدیدی ایجاد کند، از جمله:
- افزایش تورم و التهاب: مقدار مایع سینوویال در مفصل ممکن است افزایش یابد. این مایع به کاهش اصطکاک در هنگام حرکت کمک میکند، اما در مقدار زیاد میتواند باعث تورم مفاصل شود. همچنین قطعات شکسته غضروف ممکن است در مایع سینوویال شناور شوند و درد و تورم را تشدید کنند.
- افزایش درد: ممکن است هنگام فعالیت یا حتی در حالت استراحت درد احساس شود. استفاده بیش از حد از مفاصل میتواند در طول روز منجر به افزایش درد و تورم شود.
- کاهش دامنه حرکتی: به دلیل سفتی یا درد در مفاصل، حرکت ممکن است دشوار شود. این امر میتواند لذت از فعالیتهای روزمره را کاهش دهد. همچنین ممکن است مفاصل از ثبات کمتری برخوردار شوند.
استئوآرتریت در برابر آرتریت روماتوئید
آرتروز و آرتریت روماتوئید (RA) علائم مشابهی دارند اما شرایط متفاوتی هستند. استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو است که با گذر زمان شدت مییابد. در مقابل، RA یک اختلال خودایمنی است. افراد مبتلا به RA دارای سیستم ایمنیای هستند که پوشش نرم اطراف مفاصل را به عنوان تهدیدی برای بدن تشخیص میدهد و به آن حمله میکند. این پوشش نرم، سینوویوم نامیده میشود.
تشخیص آرتروز
آرتروز بیماریای است که معمولاً به کندی ایجاد میشود. تشخیص آن ممکن است تا زمان بروز علائم دردناک یا ناتوانکننده دشوار باشد. استئوآرتریت زودرس معمولاً پس از حادثهای که باعث شکستگی میشود و نیاز به عکسبرداری با اشعه ایکس دارد، تشخیص داده میشود. علاوه بر اشعه ایکس، پزشک ممکن است از MRI برای تشخیص آرتروز استفاده کند. این تست تصویربرداری از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای ایجاد تصاویری از استخوانها استفاده میکند. آزمایشهای تشخیصی دیگری مثل آزمایش خون نیز ممکن است برای رد سایر بیماریهای مفصلی انجام شود.
ورزش برای آرتروز
تمرینهای کششی آرام برای افراد مبتلا به آرتروز بسیار مفید است، به ویژه برای کاهش سفتی یا درد در زانو، لگن یا کمر. حرکات کششی میتوانند به بهبود تحرک و دامنه حرکت کمک کنند. پیش از شروع هر برنامه ورزشی، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که این اقدامات برای شما مناسب است.
درمانهای طبیعی برای آرتروز
درمانها و مکملهای جایگزین ممکن است به کاهش علائمی مثل التهاب و درد مفاصل کمک کنند. برخی از مکملها و گیاهان مفید شامل موارد زیر است:
- روغن ماهی
- چای سبز
- زنجبیل
سایر گزینههای درمانی جایگزین شامل موارد زیر است:
- طب سوزنی
- فیزیوتراپی
- ماساژ درمانی
درمانهای دیگری مثل حمام نمک اپسوم و استفاده از کمپرس سرد یا گرم نیز میتوانند مفید باشند. قبل از استفاده از هر گیاه یا مکملی با پزشک خود مشورت کنید.
رژیم غذایی آرتروز
داشتن یک رژیم غذایی مغذی برای افراد مبتلا به آرتروز بسیار حائز اهمیت است. نخست، حفظ وزن در محدوده متوسط میتواند فشار غیرضروری روی مفاصل را کاهش دهد. یک بررسی در سال 2020 نشان داد که برخی از انواع آرتروز، مثل آرتروز زانو، به رژیم غذایی حاوی فلاونوئیدها پاسخ مثبت میدهند. فلاونوئیدها مواد مغذی موجود در میوهها و سبزیجات هستند. آنتیاکسیدانهای موجود در میوهها و سبزیجات میتوانند به مقابله با رادیکالهای آزاد تولید شده توسط التهاب کمک کنند. یک رژیم غذایی با کیفیت بالا ممکن است با کاهش التهاب و تورم، به تسکین علائم آرتروز کمک کند. مصرف غذاهای حاوی مقدار زیاد ویتامین سی، ویتامین دی، بتاکاروتن و اسیدهای چرب امگا 3 میتواند بسیار مفید باشد. افزایش مصرف مواد غذایی با خواص ضد التهابی نیز به بهبود وضعیت کمک میکند. راههای زیادی برای تغذیه سالم در هنگام زندگی با آرتروز وجود دارد.
آرتروز دست
آرتروز میتواند یک یا چند ناحیه از دستها را تحت تأثیر قرار دهد. این مناطق معمولاً شامل مفصل بین فالانژیال دیستال (نزدیکترین مفصل به ناخن)، مفصل بین فالانژیال پروگزیمال (مفصل میانی هر انگشت)، مفصلی که شست و مچ دست را به هم وصل میکند و مچ دست است. مفاصل تحت تأثیر علائم مختلفی از جمله سفتی، درد، ورم، سرخی، ضعف، مشکل حرکت انگشتان، کاهش دامنه حرکتی و مشکل در گرفتن یا نگه داشتن اشیا هستند. زنان بیشتر از مردان مستعد ابتلا به آرتروز دست هستند و معمولاً در سنین پایینتر به این بیماری مبتلا میشوند. آرتروز دست میتواند تأثیر زیادی بر توانایی انجام کارها داشته باشد.
آرتروز مفصل ران
آرتروز میتواند در یک یا هر دو لگن رخ دهد. به این ترتیب، با آرتریت روماتوئید که معمولاً در هر دو لگن به طور همزمان رخ میدهد، متفاوت است. استئوآرتریت مفصل ران یک بیماری دژنراتیو آهسته است. بسیاری از افراد متوجه میشوند که با استفاده از داروها، ورزش و فیزیوتراپی میتوانند علائم خود را برای سالهای زیادی مدیریت کنند.