[vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline="no" text_larger="no"]
هر آنچه باید در مورد ADHD بدانید
اختلال بیش فعالی کمبود توجه به (ADHD) یه وضعیت سلامت روانه هست که میتونه باعث بیش فعالی و رفتارهای بد بشه. افراد مبتلا به ADHD همچنین ممکنه در تمرکز حواسشون بر روی یه کار واحد یا بی حرکت نشستن برای مدت طولانی مشکل داشته باشن. خیلی از مردم تغییرات در سطح انرژی را تجربه می‌کنن که برای یه فرد مبتلا به ADHD، در مقایسه با کسی که این عارضه رو نداره بیشتر و به میزان بیشتری اتفاق میوفته. میتونه تأثیر زیادی بر تحصیل، کار و زندگی اونها داشته باشه. هم بزرگ‌ها و هم کودک‌ها میتونن ADHD داشته باشن. این تشخیصی هست که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) داده شده. پس در ادامه همراه من باشید تا به هر آنچه باید در مورد ADHD بدانید بپردازم.
علامت‌های ADHD
خیییلی از رفتارها با ADHD مرتبطه. بعضی از این موردها رایج ترن، مثل:
- در تمرکز یا تمرکز روی کارها مشکل داشتن
- فراموشی در انجام کارها
- داشتن مشکل در نشستن
- قطع حرف مردم در حین صحبت کردن
علامت‌ها و نشونه‌ها میتونن مختص جنبه‌های مختلف ADHD مثل بیش فعالی، تکانشگری یا مشکل در تمرکز باشن. اشخاصی که بیش فعالی و تکانشگری رو تجربه می‌کنه ممکنه:
- برای مثال، در نشستن مشکل داشته باشن
- در بازی کردن یا انجام کارهای بی سر و صدا مشکل دارن
- بیش از حد صحبت کنن
- براشون سخته که تو نوبت وایسن
- وقتی بقیه در حال صحبت کردن، بازی کردن، یا انجام کاری هستن، حرفشون رو قطع می‌کنن
کسی که در تمرکز کردن مشکل داره ممکنه:
- اشتباه‌های مکرر یا از دست دادن جزئیات در هنگام مطالعه یا کار داشته باشه
- حفظ تمرکز هنگام گوش دادن، خواندن یا برگزاری مکالمه براشون سخته
- در سازماندهی کارهای روزانشون مشکل دارن
- به راحتی با چیزهای کوچیکی که در دور و اطرافشون اتفاق میوفته حواسشون پرت میشه
اگه بچتون یا خودتون ADHD دارین، ممکنه بعضی یا همه این علائم رو داشته باشید. علائمی که دارین به نوع ADHD تو و بچتون بستگی داره. افراد مبتلا به این نوع ADHD در درجه اول رفتار بیش فعال و تکانشی از خودشون نشون میدن. این میتونه شامل موارد زیر بشه:
- بی قراری
- قطع حرف افراد در حین صحبت کردن
- نمیتونن منتظر نوبتشون وایسن
- اگه چه بی توجهی در مورد این نوع ADHD کمتر مورد توجه قرار میگیره، اما افراد مبتلا به ADHD معمولا بیش فعال ممکنه هنوز تمرکز بر روی وظایف رو سخت بدونن.
چه چیزی باعث ADHD میشه؟
علیرغم اینکه ADHD چقدر رایجه، دکترها و محقق‌ها هنوز مطمئن نیستن که چه چیزی باعث این بیماری میشه. اعتقاد بر اینه که منشا عصبی داره. ژنتیک هم ممکنه نقش داشته باشه. پژوهش معتبری نشون میده که کم شدن دوپامین یه عامل هست در ADHD. دوپامین یه ماده شیمیایی در مغزه که به انتقال سیگنال‌ها از یه عصب به عصب دیگه کمک می‌کنه. در تحریک واکنش‌ها و حرکت‌ها عاطفی نقش داره. پژوهش دیگه‌ای نشون دهنده تفاوت ساختاری در مغزه. یافته‌ها نشون میدن که افراد مبتلا به ADHD حجم ماده خاکستری کمتری دارن. ماده خاکستری در مغز که به موارد زیر کمک می‌کنه:
- سخن، گفتار
- خود کنترلی
- تصمیم گیری
- کنترل عضلات
محقق‌ها هنوز در حال بررسی علل ADHD مثل سیگار کشیدن در دوران بارداری هستن.
تشخیص و آزمایش ADHD
هیچ آزمایشی وجود نداره که بتونه تشخیص بده که آیا شما یا فرزندتون ADHD دارید یا نه. یه مطالعه، مزایای یه آزمایش جدید برای تشخیص ADHD بزرگ سال‌هرو رو نشون داد، اما خیلی از دکترها معتقدن تشخیص ADHD رو نمیشه بر اساس یه آزمایش انجام داد. برای تشخیص، پزشک علائمی رو که شما یا فرزندتون در 6 ماه گذشته داشتین ارزیابی می‌کنه.
پزشکتون احتمالاً اطلاعاتی رو از معلم‌ها یا اعضای خانواده جمع آوری می‌کنه و ممکنه از چک لیست‌ها و مقیاس‌های رتبه بندی برای بررسی علامت‌ها استفاده کنه. اونها همچنین یه معاینه فیزیکی برای بررسی بقیه مشکل‌های سلامتی انجام میدن. در مورد مقیاس‌های رتبه بندی ADHD و اونچه که اونها میتونن و نمیتونن انجام بدن بیشتر باید تحقیق کنین. اگه مشکوک هستین که شما یا فرزندتون ADHD دارین، با پزشک در مورد ارزیابی صحبت کنین. برای فرزندتون هم میتونین با مشاور مدرسه‌اش صحبت کنین.
درمان ADHD
درمان ADHD معمولاً شامل درمان‌های رفتاری، دارو یا هر دو هست. انواع درمان‌های رفتاری مثل روان‌درمانی یا گفتاردرمانی هستن. با گفتار درمانی، شما یا بچتون در مورد تأثیرکذاری ADHD بر زندگیتون و راه‌هایی برای کمک به مدیریت اون صحبت می‌کنین. نوع دیگه درمان رفتار درمانیه، این درمان میتونه بهتون کمک کنه تا نحوه نظارت و مدیریت رفتارتون رو یاد بگیرین. وقتی که با ADHD زندگی می‌کنین، دارو هم میتونه خیلی مفید باشه. داروهای ADHD جوری طراحی شدن که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بزارن تا شما رو قادر به کنترل بهتر اعمال و واکنش‌هاتون کنن.
داروی ADHD
دو نوع اصلی از داروهای مورد استفاده برای درمان ADHD محرک و غیر محرک هستن. محرک‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج ترین داروهای ADHD هستن که مورد استفاده قرار میگیرن. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز دوپامین و نوراپی نفرین عمل می‌کنن. نمونه‌هایی از این داروها مثل متیل فنیدات (ریتالین) و محرک‌های مبتنی بر آمفتامین ( آدرال ) هستن. اگه محرک‌ها به خوبی کار نکنن یا عوارض جانبی دردسرساز براتون ایجاد کنن، پزشک ممکنه یه داروی غیرمحرک رو پیشنهاد بده. بعضی از داروهای غیر محرک با بالا بردن سطح نوراپی نفرین در مغز عمل می‌کنن. این داروها شامل اتوموکستین (Strattera) و بعضی داروهای ضد افسردگی مثل
بوپروپیون (ولبوترین) هستن.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text woodmart_inline="no" text_larger="no"]
مشاهده محصولات مراقبت از بدن
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
